قواعد برش پروفیل + نکات کاربردی برای جلوگیری از خرابی لبه ها

در هر پروژه ای، کیفیت نتیجه دقیقا از همان جایی شروع می شود که اولین برش پروفیل انجام می شود. اگر لبه ها موج دار، سوخته، پله ای یا پر از پلیسه باشند، این ایرادها در مرحله جوشکاری و مونتاژ چند برابر شده و استحکام سازه را تحت تاثیر قرار می دهند. در حقیقت کوچکترین بی دقتی هنگام برش، در زمان نصب خودش را به شکل اختلاف ابعاد، کجی اتصال یا ضعف جوش نشان می دهد. به همین دلیل، شناخت اصول درست برش یکی از مهم ترین کارهایی است که هر تیم فنی باید به آن توجه کند.

«اگر قصد خرید پروفیل یا قوطی آهنی دارید، اولین قدم آگاهی از قیمت روز پروفیل است. ما در آهن اینجا قیمت‌ها را به‌صورت لحظه‌ای و معتبر در اختیار شما قرار داده‌ایم تا بتوانید انتخابی مطمئن داشته باشید، بنابر این پیشنهاد می کنیم سری به صفحه قیمت پروفیل بزنید»

در این مقاله با قواعدی در برش پروفیل آشنا می شوید که رعایت آنها باعث می شود لبه ها کاملا تمیز، صاف و بدون خرابی باقی بمانند، پس در ادامه با اهن اینجا همراه باشید.

قواعد اصلی برش پروفیل بدون خرابی لبه ها

وقتی صحبت از کیفیت برش پروفیل می شود، همه چیز به همین چند اصل ساده اما حیاتی برمی گردد. اگر این قواعد درست رعایت شوند، لبه ها صاف، تمیز و بدون لب پریدگی، موج یا پلیسه خواهند بود و کل سازه از همین مرحله اولیه جان می گیرد. در ادامه هر کدام از این اصول را دقیق تر بررسی می کنیم:

۱. انتخاب ابزار مناسب بر اساس ضخامت و نوع پروفیل

انتخاب ابزار، مهم ترین نقطه شروع برای رسیدن به یک برش پروفیل استاندارد است. اگر ابزار از نظر توان، دقت، میزان حرارت تولیدی یا نوع صفحه با پروفیل سازگار نباشد، حتی بهترین تکنسین هم نمی تواند لبه ای صاف، یکنواخت و بدون پلیسه، لب پریدگی، تاب حرارتی یا موج ایجاد کند. در پروژه های واقعی، بیش از نیمی از مشکلات برش دقیقا از همین انتخاب اشتباه شروع می شود. به همین دلیل لازم است ابزار بر اساس ضخامت، سختی و کاربرد پروفیل انتخاب شود تا سطح برش کاملا تمیز و قابل اعتماد باشد.

در ادامه، این مورد را کامل تر بررسی می کنیم:

• انتخاب اره نواری برای پروفیل های سبک و نازک
  اره نواری کمترین میزان حرارت را ایجاد می کند و همین موضوع باعث جلوگیری از تابیدگی، موج لبه، سوختگی لبه و تغییر رنگ می شود. این ابزار برای پروفیل های سبک، پروفیل های بازسازی، قطعات دکوراتیو و مقاطع با ضخامت پایین بهترین عملکرد را دارد. برش با اره نواری معمولا تمیز، مستقیم و بدون پلیسه اضافی است.
• استفاده از دستگاه CNC یا پلاسما برای پروفیل های ضخیم و صنعتی
  پروفیل های سنگین به ابزارهایی نیاز دارند که قدرت کافی داشته باشد و در عین حال بتواند برش دقیق ایجاد کند. دستگاه CNC و پلاسما به دلیل توان بالا و کنترل مناسب سرعت، برشی تمیز و یکنواخت ایجاد می کنند. اگر شدت حرارت و سرعت پیشروی درست تنظیم شود، لبه ها بدون سوختگی، ناهمواری یا اعوجاج باقی می مانند. برای پروژه های سازه ای یا صنعتی، این ابزارها انتخاب حرفه ای تری هستند.
• استفاده از فرز برای برش های سریع با رعایت شرایط استاندارد
  فرز زمانی نتیجه مطلوب می دهد که صفحه آن مخصوص فلز باشد و هیچ ترک، شکستگی یا فرسودگی نداشته باشد. صفحه بی کیفیت باعث دندانه های ناهموار، شکست سطحی، پله شدن لبه، زبری زیاد و حتی گیر کردن صفحه در پروفیل می شود. هرگونه نقص در صفحه برش، فرآیند را پرخطر و غیر استاندارد می کند.
• تناسب توان ابزار با ضخامت و سختی پروفیل
  ابزار ضعیف برای پروفیل سنگین باعث لرزش و بریدگی نامنظم می شود. ابزار خیلی قوی برای پروفیل سبک باعث سوختگی، تاب خوردگی و موج دار شدن لبه می شود. توان ابزار باید دقیقا با ضخامت و جنس پروفیل هماهنگ باشد تا لبه حالت طبیعی و صاف خود را حفظ کند.
• کنترل کیفیت ابزار قبل از شروع کار
  بسیاری از ایرادهای برش از صفحه کند، تیغه فرسوده یا تنظیمات اشتباه به وجود می آیند. قبل از هر برش باید وضعیت صفحه، دندانه ها، قدرت موتور، یاتاقان ها و تنظیمات دستگاه بررسی شود. ابزار سالم یعنی لبه سالم.

وقتی ابزار درست، سالم و متناسب با پروفیل انتخاب شود، بخش مهمی از کیفیت نهایی تضمین شده است. ابزار نامناسب هر چقدر هم با دقت استفاده شود، نمی تواند لبه ای صاف، دقیق و قابل جوشکاری ایجاد کند.

پروفیل چیست؟ + ویژگی ها و کاربرد ها

پروفیل فولادی یکی از پرکاربردترین محصولات در صنعت ساختمان و سازه‌های فلزی است که به دلیل استحکام بالا، یکنواختی در ابعاد و قابلیت جوشکاری آسان، جایگاه ویژه‌ای در میان مقاطع فولادی دارد، در این مقاله به پروفیل، ویژگی ها، کاربرد ها و انواع آن، مشخصات فنی و مراحل تولید آن می پردازیم:

بیشتر بخوانید

۲. ثابت نگه داشتن پروفیل در طول برش

ثابت نگه داشتن پروفیل، یکی از پایه ای ترین اصول در برش پروفیل است و کیفیت نهایی لبه به طور مستقیم به همین موضوع وابسته است. کوچکترین لرزش یا جابه جایی باعث می شود خط برش از مسیر خارج شود و لبه ها دچار شکستگی ریز، لب پریدگی، موج، زبری سطح، پله شدن یا حتی تاب حرارتی شوند. این مشکل در پروفیل های سبک که ضخامت کمتری دارند، شدیدتر دیده می شود و در پروفیل های سنگین باعث فشار اضافی به تیغه، کند شدن ابزار و بالا رفتن حرارت می شود. در تجربه های میدانی، مهم ترین دلیل خرابی لبه ها همین عدم مهار درست پروفیل است. برای جلوگیری از این مشکلات، رعایت نکات زیر ضروری است:

1. استفاده از گیره های کارگاهی و قیدهای محکم کننده
   گیره های فلزی، پیچ های فشاری، بست های صنعتی و فیکسچرهای مخصوص برش، ابزارهایی هستند که پروفیل را کاملا مهار و از هر نوع لرزش جلوگیری می کنند. این مهار مناسب باعث می شود خط برش ثابت، روان و بدون انحراف باشد. اگر پروفیل به شکل سفت نگه داشته نشود، حتی ابزار حرفه ای نیز نمی تواند از ایجاد لبه نامنظم یا پلیسه زیاد جلوگیری کند.
2. قرارگیری پروفیل روی سطح صاف و پایدار
   سطح کار باید کاملا صاف، بدون شیب و مقاوم در برابر لرزش باشد. اگر پروفیل روی سطحی قرار بگیرد که تراز نیست، وزن قطعه باعث تغییر زاویه برش شده و لبه خروجی به شکل کج، پله ای یا موج دار خواهد شد. سطح ناهموار احتمال گیر کردن تیغه یا ایجاد فشار نقطه ای روی پروفیل را نیز بالا می برد.
3. مهار چندنقطه ای پروفیل برای برش های طولانی
   در برش های ۴ تا ۶ متری، مهار کردن فقط یک انتها کافی نیست. پروفیل در انتهای آزاد شروع به لرزش می کند و این لرزش باعث انحراف تیغه، موج برداشتن لبه، و خطای میلیمتری در برش می شود. با مهار دو یا سه نقطه از پروفیل، بار وزن یکنواخت توزیع می شود و خط برش کیفیت استاندارد خود را حفظ می کند.
4. جلوگیری از چرخش پروفیل در هنگام برش
   پروفیل های مربعی، مستطیلی و لوله ای به دلیل شکل هندسی خود احتمال چرخش در زمان برش دارند. اگر این چرخش کنترل نشود، تیغه مسیرش را گم کرده و لبه خروجی دچار خوردگی زاویه ای، شکست سطحی و انحراف خط می شود. استفاده از فیکسچرهایی که فرم پروفیل را مهار می کنند، بهترین روش جلوگیری از چرخش است.
5. تنظیم صحیح فشار دست در برش های دستی
   هنگام برش با فرز یا ابزار های دستی، فشار نامتعادل باعث ایجاد لبه زبر، موج دار یا خمیده می شود. فشار زیاد موجب لرزش تیغه، گیر کردن صفحه یا دندانه دار شدن لبه می شود. فشار کم نیز کنترل پروفیل را از بین می برد و پروفیل در لحظه برش تکان می خورد. فشار باید یکنواخت و هماهنگ با سرعت پیشروی ابزار باشد.
6. کنترل ارتعاش ابزار هنگام شروع برش
   شروع برش حساس ترین لحظه است، چون تیغه تازه با فلز تماس برقرار می کند. هر ارتعاش کوچک در این لحظه باعث ایجاد لبه ورقه ای، لبه شکسته یا خط شروع کج می شود. ابزار باید پیش از تماس کامل به دور ثابت رسیده باشد تا آسیبی به لبه وارد نشود.
7. جلوگیری از توزیع نامنظم حرارت به دلیل حرکت پروفیل
   حرکت پروفیل باعث می شود انرژی و حرارت یکنواخت توزیع نشود و بخش هایی بیش از حد گرم شوند. این موضوع در پروفیل های سبک باعث تاب حرارتی، تغییر رنگ، موج سطحی و کاهش استحکام لبه می گردد. ثبات کامل پروفیل، دما را یکنواخت نگه می دارد و از ایجاد آسیب های حرارتی جلوگیری می کند.

با ثابت نگه داشتن پروفیل، تقریبا تمام ایرادهای مرتبط با ناهمواری لبه، موج، پلیسه زیاد، کجی خط و ضعف در جوش پذیری به طور کامل کنترل می شود. هرقدر مهار پروفیل حرفه ای تر باشد، نتیجه برش تمیزتر، دقیق تر و قابل اعتمادتر خواهد بود.

۳. کنترل حرارت برای جلوگیری از تابیدگی و موج لبه

در فرآیند برش پروفیل، حرارت همیشه وجود دارد اما میزان و نحوه انتشار آن تعیین می کند لبه سالم بماند یا دچار تابیدگی، موج، تغییر رنگ، سوختگی، کاهش استحکام و حتی تغییر فرم شود. حرارت بیش از حد، یکی از رایج ترین دلایل خرابی لبه هاست و اگر کنترل نشود، حتی با بهترین ابزار نیز نتیجه مطلوب به دست نمی آید.

زمانی که تیغه یا نازل بیش از حد روی یک نقطه حرارت وارد می کند، فلز در آن بخش منبسط شده و بعد از سرد شدن، جمع شدگی ناهمسان ایجاد می کند. همین جمع شدگی باعث به وجود آمدن موج سطحی، پیچش دیواره، خمیدگی لبه یا حتی باز شدن دهانه پروفیل می شود. این مشکل خصوصا در پروفیل های سبک و دیواره نازک شدیدتر است، چون حجم فلز کمتر بوده و سریع تر واکنش نشان می دهد.

برای جلوگیری از این اتفاق، چند اصل مهم باید رعایت شود. سرعت حرکت ابزار باید متعادل باشد تا حرارت در یک نقطه تجمع نکند. در ابزارهای حرارتی مثل پلاسما یا هوا برش، شدت شعله و فاصله نازل باید به گونه ای تنظیم شود که انرژی یکنواخت و کنترل شده به سطح وارد شود. هنگام استفاده از فرز، وقفه های کوتاه و حرکت یکنواخت باعث پایین آمدن دما و جلوگیری از موج دار شدن لبه می شود.

در موارد حساس، مخصوصا در پروفیل های سبک، استفاده از اسپری خنک کننده، جریان هوای کم فشار یا حتی تماس دوره ای با یک سطح خنک می تواند دمای لبه را در حد استاندارد نگه دارد. هدف این است که دما هرگز به حدی نرسد که ساختار فلزی تغییر کند یا لبه حالت طبیعی خود را از دست بدهد.

تجربه های کارگاهی نشان می دهد که کنترل دقیق حرارت، یکی از مهم ترین عوامل برای داشتن لبه هایی صاف، بدون موج، بدون سوختگی و کاملا آماده جوشکاری است. در واقع اگر حرارت کنترل شود، بخش بزرگی از مشکلات برش به طور کامل برطرف خواهد شد.

بررسی تابیدگی و پیچش در پروفیل های ساختمانی

شاید در ظاهر، تاب برداشتن یک شاخه پروفیل مسئله بزرگی به نظر نرسد، اما در اجرا، تجربه ما در پروژه های مختلف نشان داده که همین ایراد کوچک می تواند دردسرهای بزرگی ایجاد کند، در این مقاله به بررسی تابیدگی و پیچش پروفیل، روش های بررسی و راهکار های جلوگیری از آن می پردازیم:

بیشتر بخوانید

۴. تنظیم سرعت برش متناسب با ضخامت پروفیل

سرعت برش یکی از همان جزئیاتی است که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما در عمل تاثیر مستقیم و جدی روی کیفیت برش پروفیل دارد. اگر سرعت بیش از حد بالا باشد، تیغه فرصت کافی برای ایجاد یک برش کامل و یکنواخت را پیدا نمی کند. نتیجه آن لبه ای است که زبر، نامنظم و همراه با پلیسه، بریدگی دندانه ای، سطح خراشیده یا حتی انحراف از خط مشخص شده خواهد بود. در مقابل، زمانی که سرعت بیش از حد کم باشد، تیغه یا نازل مدت طولانی در یک نقطه حرارت وارد می کند و این موضوع باعث سوختگی لبه، تغییر رنگ، موج حرارتی، تابیدگی و کاهش استحکام می شود.

پروفیل های ضخیم به دلیل حجم بالاتر فلز، انرژی بیشتری نیاز دارند و اگر سرعت برش کم باشد، حرارت در آن نقطه تجمع کرده و لبه کیفیت خود را از دست می دهد. اما پروفیل های سبک و نازک در مقابل حرارت بسیار حساس ترند و اگر سرعت پایین باشد، حتی کوچک ترین افزایش حرارت باعث موج برداشتن یا تغییر فرم لبه می شود. به همین دلیل، سرعت برش باید همیشه متناسب با ضخامت و نوع پروفیل انتخاب شود.

یکی از نشانه های یک سرعت صحیح این است که لبه خروجی صاف، بدون تغییر رنگ، بدون پلیسه زیاد و بدون موج باشد. در ابزارهای اتوماتیک، تنظیم سرعت روی مقادیر استاندارد کارخانه سازنده باعث می شود حرارت یکنواخت پخش شود و تیغه فشار غیرطبیعی به پروفیل وارد نکند. در برش های دستی نیز تکنسین باید سرعت دست خود را با ریتم حرکت ابزار هماهنگ کند تا در هیچ نقطه ای توقف اضافی یا سرعت بیش از حد رخ ندهد.

تنظیم درست سرعت برش یعنی رسیدن به یک تعادل میان انرژی، دما و حرکت. هر زمان این تعادل برقرار باشد، نتیجه کار یک لبه کاملا یکنواخت، صاف، تمیز و آماده برای جوشکاری خواهد بود.

۵. استفاده از تیغه سالم و صفحه برش با کیفیت

کیفیت تیغه و صفحه برش یکی از همان جزئیات حیاتی است که مستقیما روی کیفیت برش پروفیل اثر می گذارد. حتی اگر ابزار حرفه ای و تنظیمات دقیق باشد، یک تیغه کند یا صفحه بی کیفیت می تواند لبه را دچار پلیسه زیاد، سوختگی، پله شدن، لب پریدگی، موج سطحی و ناهمواری های جدی کند. در ادامه موارد مهم در این خصوص را توضیح می دهیم:

• اطمینان از سلامت فیزیکی صفحه پیش از آغاز برش
  صفحه ای که دچار ترک، شکستگی، لب پریدگی یا تغییر شکل شده باشد، هرگز نباید مورد استفاده قرار گیرد. ترک های ریز حتی اگر با چشم به سختی دیده شوند، هنگام کار با سرعت بالا باعث لرزش تیغه، انحراف مسیر برش و ایجاد لبه پله ای یا ناهموار می شوند. در بدترین حالت، صفحه در حین کار می شکند و هم برش خراب می شود و هم خطر آسیب جدی ایجاد می کند.
• استفاده از صفحه مخصوص فلز و متناسب با ضخامت پروفیل
  صفحات مختلف برای مواد مختلف ساخته می شوند و استفاده از صفحه نامناسب باعث سایش غیرطبیعی، گیر کردن تیغه، دندانه دار شدن لبه، افزایش حرارت و کاهش کیفیت می شود. صفحه مخصوص فلز، ساختار سخت تر و مقاومت بیشتری دارد و حرکت یکنواخت تری روی سطح ایجاد می کند. برای پروفیل های ضخیم، صفحات با مقاومت بالاتر انتخاب می شوند تا از فشار بیش از حد جلوگیری شود.
• عدم استفاده از تیغه کند یا فرسوده
  تیغه کند نیاز به فشار بیشتری دارد و همین فشار اضافی، تیغه را از مسیر خارج کرده و لبه پروفیل را به صورت خراشیده، موج دار یا با پلیسه زیاد در می آورد. تیغه کند همچنین به دلیل اصطکاک بالا، حرارت زیادی ایجاد می کند که باعث تیره شدن لبه، تاب حرارتی و تغییر فرم لبه می شود. هرگونه کاهش سرعت برش یا تغییر صدا هنگام کار، نشانه کند شدن تیغه است.
• بررسی یاتاقان ها و تراز بودن محور چرخش صفحه
  اگر محور چرخش صفحه به صورت کامل تراز نباشد یا یاتاقان ها دچار لقی شده باشند، صفحه هنگام حرکت لرزش ایجاد می کند. این لرزش ها باعث کجی خط برش، ناهمواری سطح، بریدگی نامنظم و انتقال نیروی ناپایدار به لبه می شوند. سلامت یاتاقان ها نقش مهمی در یکنواختی برش و کاهش لرزش دارد.
• استفاده از صفحه با ضخامت و قطر استاندارد برای نوع ابزار
  صفحات ضخیم تر برای پروفیل های سنگین و ابزارهای صنعتی مناسب هستند، اما استفاده از آنها در ابزارهای سبک باعث کاهش سرعت، افزایش حرارت و ایجاد لبه زبر می شود. از طرف دیگر، صفحات خیلی نازک در ابزارهای قوی پایداری ندارند و در سرعت بالا دچار اعوجاج یا شکستگی می شوند. انتخاب قطر و ضخامت صفحه باید کاملا مطابق مشخصات ابزار باشد.
• تمیز نگه داشتن صفحه و جلوگیری از تجمع براده روی تیغه
  براده های تجمع یافته روی صفحه، باعث فشار ناهمسان، ایجاد سطح خشن و تغییر جهت تیغه هنگام حرکت می شوند. تمیز نگه داشتن صفحه و توقف های کوتاه برای تخلیه براده باعث افزایش دقت و جلوگیری از لرزش می شود.
• استفاده از برندهای معتبر برای کاهش خطر شکست و بهبود کیفیت برش
  صفحات متفرقه و بی کیفیت معمولا از مواد نامرغوب ساخته می شوند و علاوه بر خطر بالا، برش را دچار پله شدن، ساییدگی شدید، حرارت بیش از حد و ناهمواری می کنند. صفحات استاندارد و برند معتبر، با ساختار یکپارچه و مقاومت مناسب، کیفیت لبه را تضمین می کنند.

استفاده از تیغه سالم و صفحه با کیفیت، یکی از ساده ترین اما تاثیرگذارترین اقدامات برای داشتن برش دقیق و یکنواخت است. اگر صفحه سالم نباشد، هیچ تنظیمی، هیچ مهاری و حتی بهترین ابزار هم نمی تواند کیفیت لبه را نجات دهد.

۶. علامت گذاری دقیق قبل از برش

علامت گذاری دقیق یکی از ساده ترین اما حیاتی ترین مراحل در برش پروفیل است. هر خطای کوچک در این مرحله، هنگام برش چند برابر شده و در زمان مونتاژ تبدیل به یک مشکل جدی می شود. اگر خط برش به طور دقیق مشخص نشده باشد، تیغه از مسیر منحرف می شود و لبه ها دچار کجی، عدم هم راستایی، پله سطحی، بریدگی اضافه یا حتی اختلاف چند میلیمتری در طول قطعه خواهند شد؛ اختلافی که در پروژه های سازه ای می تواند کل اتصال را تحت تاثیر قرار دهد.

برای علامت گذاری صحیح، استفاده از ابزارهای دقیق مثل خط کش فلزی، گونیا صنعتی، ماژیک جوهری ضخیم یا نشانگر مخصوص فلز ضروری است. خط باید کاملا واضح، یکنواخت و ممتد روی پروفیل مشخص شود. یکی از اشتباهات رایج، کشیدن خط با زاویه نامناسب یا استفاده از ابزارهای غیر دقیق است که باعث می شود مسیر برش به طور غیر مستقیم تغییر کند.

در پروژه های صنعتی، گاهی از شابلون، میزهای اندازه گیری یا کولیس برای تعیین نقاط دقیق استفاده می شود که باعث افزایش دقت و کاهش خطا می شود. علامت گذاری نه تنها مسیر برش را هدایت می کند، بلکه سرعت کار را نیز افزایش می دهد، چون تکنسین در طول برش نیاز به اصلاح مسیر یا توقف های اضافه نخواهد داشت.

زمانی که علامت گذاری حرفه ای انجام شود، تیغه بدون انحراف حرکت می کند، زبری و پلیسه لبه کاهش می یابد و قطعه نهایی کاملا مطابق اندازه مورد نیاز تحویل داده می شود. در واقع، دقت در همین مرحله ساده، کیفیت نهایی برش را تضمین می کند و احتمال دوباره کاری را به حداقل می رساند.

۷. ایجاد پخ استاندارد پس از برش

پخ زدن یکی از مراحل کلیدی بعد از برش پروفیل است و نقش مستقیم در کیفیت اتصال، استحکام سازه و جلوگیری از لب پریدگی، تمرکز تنش، ترک لبه و ضعف جوش دارد. اگر پخ به صورت اصولی انجام نشود، حتی یک برش کاملا استاندارد هم در مرحله جوشکاری دچار مشکل می شود. پخ مناسب باعث توزیع یکنواخت تنش، بهبود نفوذ جوش و کاهش فشار نقطه ای روی لبه ها می شود. در ادامه، این مرحله مهم را توضیح می دهیم:

1. انتخاب زاویه پخ متناسب با ضخامت پروفیل
   زاویه پخ باید متناسب با ضخامت دیواره پروفیل تعیین شود. زاویه زیاد باعث کاهش بیش از حد گوشت لبه و ضعف اتصال می شود و زاویه کم مانع نفوذ کامل جوش خواهد شد. برای پروفیل های ضخیم تر، زاویه بازتر مورد نیاز است تا نفوذ جوش کامل انجام شود و برای پروفیل های سبک باید زاویه محدودتر انتخاب شود تا دیواره دچار لبه نازک و شکننده نشود.
2. استفاده از سنگ مناسب برای ایجاد لبه یکنواخت
   سنگ نامناسب یا فرسوده سطح پخ را موج دار، ناهموار یا دانه دار می کند. این موضوع باعث ایجاد تمرکز حرارتی هنگام جوشکاری و ایجاد ترک ریز یا لب پریدگی می شود. سنگ استاندارد مخصوص پخ کاری، سطح را صاف و پیوسته ایجاد می کند و از داغ شدن بیش از حد لبه جلوگیری می کند.
3. حفظ یکنواختی پخ در کل طول پروفیل
   یکی از رایج ترین مشکلات، پخ نامنظم در طول قطعه است؛ مثلا یک بخش پخ عمیق دارد و بخش دیگر بسیار کم. این عدم یکنواختی باعث نفوذ نامتعادل جوش، ایجاد حفره، پوسته شدن سطح جوش و ضعیف شدن اتصال نهایی می شود. تکنسین باید زاویه، فشار و سرعت حرکت ابزار را ثابت نگه دارد تا لبه کاملا یکدست باشد.
4. جلوگیری از ایجاد لبه نازک و شکننده در اثر پخ بیش از حد
   پخ بیش از اندازه باعث کم شدن ضخامت لبه و در نتیجه ایجاد لبه حساس و مستعد شکستگی می شود. این لبه در زمان جوشکاری یا هنگام اعمال بار مکانیکی به سرعت دچار ترک یا لب پریدگی خواهد شد. کنترل عمق پخ یک موضوع حیاتی است.
5. تمیز کردن سطح پس از پخ برای جلوگیری از باقی ماندن براده
   هر مقدار براده یا ذره ریز باقی مانده روی لبه، در هنگام جوشکاری به سطح جوش منتقل می شود و باعث نواقص جوشی، حفره های زیرسطحی، ضعف اتصال و زبری محل اتصال می گردد. بعد از پخ، سطح لبه باید با برس سیمی یا هوای فشرده کاملا تمیز شود.
6. کنترل گرمای ایجاد شده هنگام پخ زدن
   پخ کاری با سنگ یا ابزار دوار حرارت ایجاد می کند و اگر این حرارت کنترل نشود، لبه دچار تاب موضعی، تغییر رنگ، کاهش سختی یا تخریب ساختار فلزی می شود. وقفه های کوتاه، استفاده از سنگ مناسب و حفظ فشار یکنواخت، گرما را در حد استاندارد نگه می دارد.
7. ایجاد پخ مطابق نیاز نوع اتصال
   نوع اتصال (جوش گوشه، جوش نفوذی، جوش تک لبه یا دو لبه) مشخص می کند پخ باید چقدر باشد. برای جوش نفوذی عمیق، پخ بیشتر نیاز است و در جوش های سطحی، پخ محدود کافی است. پخ نادرست باعث اتصال ضعیف یا مصرف اضافه الکترود و حرارت می شود.

ایجاد پخ استاندارد بعد از برش، تضمین کننده کیفیت نهایی اتصال است. پخ اصولی باعث می شود لبه ها در برابر ترک، حرارت و فشار مقاوم باشند و جوش نهایی به بهترین شکل روی سطح بنشیند.

جمع بندی

رعایت این اصول باعث می شود برش پروفیل با کیفیت کاملا حرفه ای انجام شود و لبه ها دچار خرابی، سوختگی یا موج نشوند. در پروژه های واقعی، دقت در انتخاب ابزار، تنظیم سرعت و کنترل حرارت نقش بسیار مهمی در کیفیت نهایی دارد. تجربه ما نشان داده که همین اصول ساده می توانند هزینه دوباره کاری را به حداقل برسانند و کیفیت سازه را چندین برابر افزایش دهند. توجه به این قواعد نه فقط برای تیم های حرفه ای، بلکه برای هر فردی که با پروفیل کار می کند ضروری است.

برای داشتن خریدی آگاهانه و انتخاب مقطع فولادی متناسب با نیاز پروژه، بهره‌مندی از مشاوره تخصصی امری ضروری است، کارشناسان مجرب و حرفه‌ای ما در آهن اینجا با تسلط کامل بر بازار آهن و شناخت دقیق نیازهای فنی، آماده‌اند تا مشاوره‌ای سودمند و کاربردی به شما ارائه دهند. این مشاوره به شما کمک می‌کند تا با اطمینان بیشتر، انتخابی دقیق‌تر و اقتصادی‌تر داشته باشید.